Stichting Historische Publicaties Holland-Rijnland

Museum Het Leids Wevershuisje

Hij woonde ruim 45 jaar in een oud wevershuis op de Middelstegracht in Leiden en veranderde absoluut niets. Dankzij Liewe R. Wymenga bleef het Leids Wevershuis in authentieke vorm bewaard. In 2005 werd het huis omgedoopt tot museum.

In de mu­ren zit­ten scheu­ren, ach­ter het be­hang komt de ju­ten on­der­laag te­voor­schijn. In het gan­ge­tje en de voor­ka­mer is het ij­zig koud. Uit de eni­ge kraan in het huis komt al­leen koud wa­ter. Het is moei­lijk voor te stel­len dat hier tot vijf­tien jaar ge­le­den ie­mand woon­de.

In 2001 wis­ten de ge­meen­te en zijn fa­mi­lie Wymenga zo­ver te krij­gen dat hij na 45 jaar zijn ­ka­mer ver­liet. „Er was vijf­tig jaar niks aan ge­daan, het was com­pleet ver­val­len".  Wy­men­ga ver­trok naar een an­der we­vers­huis op 3e Bin­nen­vest­gracht, waar hij tot zijn dood bleef wo­nen.

Veld­man loopt door het huis, wijst naar oude spij­kers in de wand en laat het geïm­pro­vi­seer­de keu­ken­tje - een kraan­tje en een hou­ten blad - zien. „Dat zag er ook echt zo uit”, ver­telt hij en­thou­si­ast. In 2003 kwam hij er bij toe­val ach­ter dat het huis te koop stond. „Ik dacht: dat mag niet! Dan komt er ie­mand in die er een bad­ka­mer in gaat ma­ken en al­les gaat ver­bou­wen.” Hij vroeg de ge­meen­te het huis­je te be­hou­den en te res­tau­re­ren. Een paar maan­den la­ter kreeg hij groen licht voor zijn plan om er een mu­se­um van te ma­ken. De 'on­zicht­ba­re res­tau­ra­tie' kon be­gin­nen. "Zo­als je het nu ziet, zo was het. We heb­ben het op­ge­knapt, maar niet zicht­baar. Je be­vriest het en zorgt dat de ziel erin blijft.” Hij knikt naar de ko­zij­nen waar het hout on­der de verf zicht­baar is ge­wor­den. „Die af­ge­blad­der­de verf: zo was het ge­woon.”

Eind de­cem­ber fiets­te Fen­ne­ma - zo­als wel va­ker - langs bij de 3e Bin­nen­vest­gracht om een praat­je met Wy­men­ga te ma­ken. Zijn zwa­ger deed open; Wy­men­ga bleek op 17 de­cem­ber te zijn over­le­den. „Het deed me wel iets toen ik dat hoor­de", her­in­nert Veld­man zich. „Er is echt een tijd­perk af­ge­slo­ten. Hij was de link naar vroe­ger, de spil van dit al­les.”

Veld­man en Fen­ne­ma zijn hem dank­baar. „Dit is het eni­ge Leid­se huis­je waar­in je kunt zien hoe men­sen aan het be­gin van de twin­tig­ste eeuw leef­den. Ik heb echt ge­zien dat be­zoe­kers hier met tra­nen in ogen ston­den.” Fen­ne­ma be­na­drukt dat. „Het is een unie­ke plek waar men­sen te­recht kun­nen die geïn­te­res­seerd zijn in de ge­schie­de­nis van het arme deel van de stad. Het mu­se­um is niet na­ge­maakt, je stapt er echt in.”